It's raining in the dessert!
Door: Eefje
Blijf op de hoogte en volg Niels en Eefje
17 November 2014 | Australië, Alice Springs
Hi mates,
Na een totale radiostilte hier weer een berichtje vanuit ons uit..... Jawel.....vanuit Alice Springs!!!!
In the dessert was het een letterlijke radiostilte, want er was totaal geen bereik en nergens ook maar enig ontvangst in de nabije omgeving. Het enige wat je er kon vinden voor nood, waren satelliet telefoons die op de route van de uitgestippelde wandelgebieden stonden, maar voor de rest, op een paar roadhouses na, echt helemaal niks. Wel jammer dat dit nou net op 14 november moet passeren, want we hadden graag op deze dag persoonlijk Carla&Hans willen feliciteren met hun 40 jarig huwelijk. Stom dat we er niet bij stil hebben gestaan dat we in de woestijn niet konden bellen...... Dus Carla&Hans, bij deze; nog van harte gefeliciteerd met jullie trouwdag!!!!! We hebben aan jullie gedacht!
Maar voor dat we dus zijn aangekomen in Alice Springs, zijn we vanaf Broken Hill (South Australia, waar de tijd weer een half uurtje word terug gezet) eerst de zonsondergang gaan bewonderen in het mooie "sculpture dessert" en hebben we de volgende dag het spookstadje Silverton bezocht. De avond ervoor hadden onze aardige Australische buurtjes op de camping mij er uiteindelijk van overtuigd (met hun snaps en bier), om wel de reis te gaan maken naar Alice Springs en o.a. de wonderlijke Uluru, Kata Tjuta en the Mac Donell ranges te bezichtigen. En aangezien het rondreizen in het zuiden van Australië tot aan Sidney makkelijk te halen moet zijn in 4 weken, loopt dit niet onze planning in de weg en hebben we via Port Augusta en het ondergrondse stadje Coober Pedy, 3 dagen rondgereisd door de echte living dessert naar het bekende Red Center van Australië, het aboriginal land.
Het woestijnstadje Coober Pedy (wat in aboriginal taal betekend: wit mens in hol) bezoeken we nog wat uitgebreider op de terugweg, aangezien dit stadje 70% van de opbrengst in de opaalindustrie levert (edelstenen) en zoals ik al benoemde, voor een groot deel onder de grond is gevestigd. Inclusief de kerk, het hotel en de bewoners leven ze hier dus de onder de grond vanwege de hete temperaturen en de zandstormen overdag en ter bescherming van de ijzige kou in de nacht. Maar goed, dat dus later...
Tijdens onze reis in de woestijn komen we ook af en toe in een minuten lange sprinkhanenzwerm terecht, waardoor we s'avonds op onze rest area worden vergezeld door de lokale brutale vogeltjes, die het kerkhof op onze neus van de camper weer schoonpikken. Een ware "delicatesse on plate" krijgen ze voorgeschoteld. Sommige zijn ons erg dankbaar en komen gezellig op je schouder de rest van de voedselmogelijkheden op onze tafel bekijken.
Dat maakt het wel weer gezellig, maar ook soms irritant, als ze flink in je oor zitten te knabbelen en te kwekken. Overdag in the living dessert is het trouwens ook niet saai! Niks geen kale vlaktes! Alles is hier begroeid en geeft een kleurrijk beeld van rode ondergrond, gele heide, groene struiken en bruine bomen. Vandaar dus de naam; the living dessert! Her en der lopen wilde paarden en koeien en aangezien het hier nog lente is, hebben ze allemaal schattige veulentjes en kalfjes. Ze lopen hier wel soms op de snelweg, dus het is erg uitkijken geblazen.
De grote roadtrains die hier rijden, kunnen niet acuut stoppen vanwege hun zwalkende achterban van een kleine 55 meter lang, dus je begrijpt wel dat we ook hier ook veel roadkill zien, maar in dit geval dus ook veel aangereden vee..... Wat voor mij weer een tegengesteld beeld geeft aan de naam van deze woestijn.
De woestijn komt trouwens totaal niet overeen met onze verwachtingen. Naast dat het er behoorlijk begroeid is, kun je er geen één cactus vinden en op het moment dat wij in het droge gebied zijn terecht gekomen is het begonnen met regenen. Hahaha, Hoezo nooit regen in the dessert??? Heel apart dit!!!!!!!!!
Vrijdag zijn we naar Kings Canyon gegaan. Een gigantische kloof waar je wederom geweldig uitzicht hebt als je de hoge klim aandurft. Aangezien het weer begon om te slaan en het steeds meer begon te regenen, hebben we de 4 uur durende tocht over de Canyon niet afgemaakt. De satelliet telefoons onderweg en de camera die bij de ingang van de walkingtrack staat om te registreren wie er in het gebied ronddwalen, is namelijk het enige middel wat de hulpdiensten kan helpen om jou terug te vinden en aangezien we de flying docters niet wilde laten uitrukken voor ons, hebben we maar besloten om terug te klauteren.
Zaterdag zijn we naar de machtige en heilige rots Uluru gegaan. Wat een indrukwekkende steen is dat! Nu we er zijn is het dus veel meer dan alleen maar een grote bekende rots en ben ik erg blij dat we deze keuze hebben gemaakt! Nadat we op verschillende plekken de rots van dichtbij en van veraf in al zijn verschillende kleuren (door de speling van het daglicht) hebben bekeken, hebben we hem nog ff een box gegeven: tik 'm aan ouwe
En zijn we 50km verderop de Kata Tjuta (de Olga's) gaan bewonderen. Ook een grote rode rotsformatie met verschillende grote (denkbeeldige) koppen. Beide wereldwonderen zijn erg mooi met de zonsondergang!
Eenmaal in Alice Springs te zijn aangekomen (nog zo'n 450km rijden vanaf Uluru) horen we hoe bevoorrecht we zijn dat we deze dagen the Red Center hebben bezocht. Het komt zelden voor dat het hier regent en door de dikke wolkenvelden, komt de hete zon niet door en hebben we van alles kunnen genieten in een heerlijke temperatuur van rond de 25 graden. Dit dus in plaats van de normale 40 graden!
Het enige waar we wel veel last van hadden waren de vliegen! Wat een K beesten! Gelukkig was ik goed voorbereid en had ik vliegennetjes voor over je hoed meegenomen. Ziet er belachelijk uit, maar het is hier soms geen overbodige luxe!
Morgen gaan we naar de oostelijke en de westelijke Mac Donell ranges en zullen we langzamerhand weer richting de bewoonde wereld terug gaan keren. Maar voordat we in Adelaide aankomen zullen we eerst weer terug door de ellenlange stille woestijn moeten reizen, met waarschijnlijk dit keer wel een felle zon aan de horizon.
Good day mates, no worries! Niels gaat nu onze eerste kangoeroe burger klaarmaken op de bbq. Hoezo hypocriet???....
-X- Niels&Eefje
Na een totale radiostilte hier weer een berichtje vanuit ons uit..... Jawel.....vanuit Alice Springs!!!!
In the dessert was het een letterlijke radiostilte, want er was totaal geen bereik en nergens ook maar enig ontvangst in de nabije omgeving. Het enige wat je er kon vinden voor nood, waren satelliet telefoons die op de route van de uitgestippelde wandelgebieden stonden, maar voor de rest, op een paar roadhouses na, echt helemaal niks. Wel jammer dat dit nou net op 14 november moet passeren, want we hadden graag op deze dag persoonlijk Carla&Hans willen feliciteren met hun 40 jarig huwelijk. Stom dat we er niet bij stil hebben gestaan dat we in de woestijn niet konden bellen...... Dus Carla&Hans, bij deze; nog van harte gefeliciteerd met jullie trouwdag!!!!! We hebben aan jullie gedacht!
Maar voor dat we dus zijn aangekomen in Alice Springs, zijn we vanaf Broken Hill (South Australia, waar de tijd weer een half uurtje word terug gezet) eerst de zonsondergang gaan bewonderen in het mooie "sculpture dessert" en hebben we de volgende dag het spookstadje Silverton bezocht. De avond ervoor hadden onze aardige Australische buurtjes op de camping mij er uiteindelijk van overtuigd (met hun snaps en bier), om wel de reis te gaan maken naar Alice Springs en o.a. de wonderlijke Uluru, Kata Tjuta en the Mac Donell ranges te bezichtigen. En aangezien het rondreizen in het zuiden van Australië tot aan Sidney makkelijk te halen moet zijn in 4 weken, loopt dit niet onze planning in de weg en hebben we via Port Augusta en het ondergrondse stadje Coober Pedy, 3 dagen rondgereisd door de echte living dessert naar het bekende Red Center van Australië, het aboriginal land.
Het woestijnstadje Coober Pedy (wat in aboriginal taal betekend: wit mens in hol) bezoeken we nog wat uitgebreider op de terugweg, aangezien dit stadje 70% van de opbrengst in de opaalindustrie levert (edelstenen) en zoals ik al benoemde, voor een groot deel onder de grond is gevestigd. Inclusief de kerk, het hotel en de bewoners leven ze hier dus de onder de grond vanwege de hete temperaturen en de zandstormen overdag en ter bescherming van de ijzige kou in de nacht. Maar goed, dat dus later...
Tijdens onze reis in de woestijn komen we ook af en toe in een minuten lange sprinkhanenzwerm terecht, waardoor we s'avonds op onze rest area worden vergezeld door de lokale brutale vogeltjes, die het kerkhof op onze neus van de camper weer schoonpikken. Een ware "delicatesse on plate" krijgen ze voorgeschoteld. Sommige zijn ons erg dankbaar en komen gezellig op je schouder de rest van de voedselmogelijkheden op onze tafel bekijken.
Dat maakt het wel weer gezellig, maar ook soms irritant, als ze flink in je oor zitten te knabbelen en te kwekken. Overdag in the living dessert is het trouwens ook niet saai! Niks geen kale vlaktes! Alles is hier begroeid en geeft een kleurrijk beeld van rode ondergrond, gele heide, groene struiken en bruine bomen. Vandaar dus de naam; the living dessert! Her en der lopen wilde paarden en koeien en aangezien het hier nog lente is, hebben ze allemaal schattige veulentjes en kalfjes. Ze lopen hier wel soms op de snelweg, dus het is erg uitkijken geblazen.
De grote roadtrains die hier rijden, kunnen niet acuut stoppen vanwege hun zwalkende achterban van een kleine 55 meter lang, dus je begrijpt wel dat we ook hier ook veel roadkill zien, maar in dit geval dus ook veel aangereden vee..... Wat voor mij weer een tegengesteld beeld geeft aan de naam van deze woestijn.
De woestijn komt trouwens totaal niet overeen met onze verwachtingen. Naast dat het er behoorlijk begroeid is, kun je er geen één cactus vinden en op het moment dat wij in het droge gebied zijn terecht gekomen is het begonnen met regenen. Hahaha, Hoezo nooit regen in the dessert??? Heel apart dit!!!!!!!!!
Vrijdag zijn we naar Kings Canyon gegaan. Een gigantische kloof waar je wederom geweldig uitzicht hebt als je de hoge klim aandurft. Aangezien het weer begon om te slaan en het steeds meer begon te regenen, hebben we de 4 uur durende tocht over de Canyon niet afgemaakt. De satelliet telefoons onderweg en de camera die bij de ingang van de walkingtrack staat om te registreren wie er in het gebied ronddwalen, is namelijk het enige middel wat de hulpdiensten kan helpen om jou terug te vinden en aangezien we de flying docters niet wilde laten uitrukken voor ons, hebben we maar besloten om terug te klauteren.
Zaterdag zijn we naar de machtige en heilige rots Uluru gegaan. Wat een indrukwekkende steen is dat! Nu we er zijn is het dus veel meer dan alleen maar een grote bekende rots en ben ik erg blij dat we deze keuze hebben gemaakt! Nadat we op verschillende plekken de rots van dichtbij en van veraf in al zijn verschillende kleuren (door de speling van het daglicht) hebben bekeken, hebben we hem nog ff een box gegeven: tik 'm aan ouwe
En zijn we 50km verderop de Kata Tjuta (de Olga's) gaan bewonderen. Ook een grote rode rotsformatie met verschillende grote (denkbeeldige) koppen. Beide wereldwonderen zijn erg mooi met de zonsondergang!
Eenmaal in Alice Springs te zijn aangekomen (nog zo'n 450km rijden vanaf Uluru) horen we hoe bevoorrecht we zijn dat we deze dagen the Red Center hebben bezocht. Het komt zelden voor dat het hier regent en door de dikke wolkenvelden, komt de hete zon niet door en hebben we van alles kunnen genieten in een heerlijke temperatuur van rond de 25 graden. Dit dus in plaats van de normale 40 graden!
Het enige waar we wel veel last van hadden waren de vliegen! Wat een K beesten! Gelukkig was ik goed voorbereid en had ik vliegennetjes voor over je hoed meegenomen. Ziet er belachelijk uit, maar het is hier soms geen overbodige luxe!
Morgen gaan we naar de oostelijke en de westelijke Mac Donell ranges en zullen we langzamerhand weer richting de bewoonde wereld terug gaan keren. Maar voordat we in Adelaide aankomen zullen we eerst weer terug door de ellenlange stille woestijn moeten reizen, met waarschijnlijk dit keer wel een felle zon aan de horizon.
Good day mates, no worries! Niels gaat nu onze eerste kangoeroe burger klaarmaken op de bbq. Hoezo hypocriet???....
-X- Niels&Eefje
-
17 November 2014 - 14:26
Janne:
Kijk toch maar wel gedaan! Ziet er gaaf uit allemaal zeg... Volgens mij hebben jullie het super leuk saampjes ... Geniet ervan. X -
17 November 2014 - 17:01
Kim:
Hey Eef en Niels,
Mooi verslag weer en toch die reis nog maar wel gedaan! Super mooie foto's ook van de zonsondergangen.
Maar die skippy burgers vindt ik wel een beetje zielig hoor! : )
Fijne reis verder nog en geniet ervan! XXX -
17 November 2014 - 17:04
Anita:
Lieve Eefje en Niels,
Wat hebben jullie toch een geweldige reis. Dwars door de woestijn ruim 1600km rijden en niet precies weten of het echt wel de moeite waard zal zijn. En toch gaan jullie! En wat een beloning krijgen jullie als ik zo de foto's ervan mag beoordelen. Prachtig! Ik neem aan dat je onderweg wel de mogelijkheid hebt om te tanken? Het lijkt mij anders doodeng om zo in niemandsland te rijden. Maar dat zal vast wel i.v.m. de grote "Treinvrachtwagens". Ik vind het nog steeds een heel avontuur en ik geniet met volle teugen met jullie mee. Oh wat zou ik er graag bij zijn.
Hoi Hans en Carla, jullie nog gefeliciteerd met jullie 40 jarige huwelijk.
-
17 November 2014 - 19:25
Ilona:
Hoi Niels en Eef,
Weer een leuk nieuw verhaal en foto's! Volgens mij hebben jullie je ding inderdaad wel gevonden daar! Leuk om te zien en te lezen dat jullie het zo naar jullie zin hebben..! Geniet er maar lekker van en ook van het lekkere weertje! Heel veel plezier maar weer!!
Xxx -
17 November 2014 - 22:18
Carla:
hoi niels en eefje
bedankt voor jullie felicitaties
wij missen jullie heel erg
en zeker bij deze bijzonderen dagen
wat n; geweldig mooi verhaal en foto;s
wij genieten volop met jullie mee
ik ben wel n; beetje jaloers hi hi
geniet er nog van wij kijken weer met smart op jullie volgende verhaal
liefs en knuffelsxxxx hans en carla
-
18 November 2014 - 12:26
Wilma:
Hoi Niels en Eefje,
Wat weer en duidelijk en leuk verhaal om te lezen en ook weer prachtige foto,s
Een heel avontuur, jullie zien veel en ik zie ook dat jullie erg genieten.
Maak er nog een mooie reis van
Groetjes Wilma -
21 November 2014 - 12:27
Fer:
Opdracht uitgevoerd!!! Zie SMS.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
